برآورد فراوانی وقوع موارد و نسبت قابل پیشگیری از ناهنجاری های مادرزادی ماژور

مقدمه

درصد قابل توجهی از نوزادان مبتلا به آنومالی های مادرزادی هستند که  می توانند منجر به ناتوانی های طولانی مدتی شوند که اثرات قابل توجهی روی شخص، خانواده ی بیمار، سیستم سلامت و در نهایت جامعه خواهد داشت. هدف از انجام این مطالعه بررسی سهم قابل انتساب نسبی هر یک از سه عامل سیگار، دیابت و چاقی در وقوع اختلالات مادرزادی ماژور و همچنین پیش بینی تعداد موارد قابل پیشگیری از هریک از اختلالات مادرزادی ماژور درصورت کاهش مواجهه حدود 50 درصد مادران با هریک از سه عامل ذکر شده است.

مواد و روش کار

داده های مورد نیاز مطالعه طی سال های 2004-2012 در برنامه ثبت های مادرزادی تبریز از معاونت بهداشتی دانشکده علوم پزشکی تبریز جمع آوری شد و سپس در نرم افزار PEACE که توسط سازمان بهداشت جهانی تهیه شده است، وارد گردید و با استفاده از این نرم افزار سهم قابل انتساب نسبی محاسبه شد.

یافته ها

بیشترین سهم قابل انتساب نسبی چاقی مربوط به اسپاینا بیفیدا،  نقایص لوله ی عصبی و هیدروسفالی بود. بیشترین سهم قابل انتساب نسبی دیابت در بروز تترالوژی فالوت، جابجایی عروق بزرگ و اختلالات قلبی مادرزادی بود و در نهایت بیشترین سهم منتسب نسبی سیگار در وقوع لب شکافدار با و یا بدون کام شکافدار، اختلالات چشمی مادرزادی و کام شکافدار بود. در صورت کاهش 50 درصدی برخورد با هر یک از این سه عامل مورد بررسی  میتوان از بروز 96 مورد از اختلالات مادرزادی ماژور مرتبط با چاقی، 92 مورد از اختلالات مادرزادی ماژور مرتبط با دیابت و 13 مورد از اختلالات مادرزادی ماژور مرتبط با سیگار کشیدن مادران و حوزه ی جمعیت تحت پوشش برنامه ثبت ناهنجاری های مادرزادی تبریز پیشگیری کرد.

نتیجه گیری

سیگار، دیابت و چاقی مادران می تواند منجر به افزایش احتمال وقوع اختلالات مادرزادی ماژور شود که با کاهش دیابت و چاقی در مادران میتوان از تعداد موارد بیشتری از اختلالات مادرزادی ماژور پیشگیری کرد. درنتیجه به نظر می رسد برنامه ریزی های کلان بهداشتی و سلامتی برای کاهش دیابت و چاقی در مادران می تواند از بروز اختلالات مادرزادی ماژور و هزینه های ناشی از آن بکاهد. البته همچنین مطالعات بیشتری در رابطه با برخورد غیرمستقیم مادران با دود سیگار لازم است.

(برای دسترسی به متن کامل این پژوهش اینجا را کلیک کنید)