تعداد فرزندان و طول عمر مادران
آیا داشتن فرزند می‌تواند طول عمر مادران را کاهش دهد؟
تحلیل اسناد تاریخی حاکی از آن است که عمر برخی از مادران ممکن است به ازای هر فرزندی که به دنیا آورده‌اند، تا شش ماه کاهش یافته باشد. به‌ویژه زنانی که در سخت‌ترین شرایط زندگی می‌کردند، بیشترین آسیب را از این وضعیت دیده‌اند. پژوهشگران حوزه تکامل، طی یک مطالعه کوهورت گذشته نگر، اسناد ثبت شده در کلیساها شامل تولدها و مرگ‌ومیرها در یک جامعه را مربوط به ۴۶۸۴ زن که در حوالی زمان قحطی بزرگ فنلاند بین سال‌های ۱۸۶۶ تا ۱۸۶۸ زندگی می‌کردند، بررسی کردند. آنها گفته اند که آنچه در آن دوران رخ داده، یکی از وحشتناک‌ترین قحطی‌ها در تاریخ اخیر اروپا بوده است.
این پژوهشگران دریافتند زنانی که در دوران قحطی زایمان کرده بودند، به ازای هر فرزند، امید به زندگی‌شان شش ماه کاهش یافته بود. یافته‌ها نشان می‌دهند که این ممکن است به این دلیل باشد که مادران مقدار زیادی از انرژی خود را به جای ترمیم سلول‌های بدن شان، صرف تولید مثل کرده‌اند که این وضعیت نیز خطر ابتلا به بیماری در سال‌های بعدی زندگی را افزایش می‌دهد. این وضعیت را در زنانی می‌بینیم که در دوران باروری زندگی‌شان، مشکلات معیشتی رخ داده است و زنانی که پیش یا پس از قحطی زندگی کرده بودند، هیچ رابطه‌ای بین طول عمر و زایمان یافت نشد و این نشان می‌دهد محیطی که زنان در دوران باروری خود در آن زندگی می‌کردند، عامل کلیدی بوده است.
چرا فرزند داشتن بر طول عمر تاثیر می‌گذارد؟ و چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد؟ یکی از توضیحات ممکن، این است که تاثیرات بلندمدت سلامت ناشی از بچه‌دارشدن ممکن است در شرایط سخت محیطی تشدید شود. مدت‌هاست که می‌دانیم مادران، تا حدی به دلیل افزایش وزن و استرس فیزیولوژیک، در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی و متابولیک هستند. و همچنین یک توضیح دیگر نیز وجود دارد که خود فرایند بارداری، شیردهی و بزرگ کردن فرزند در این دوران، باعث تحلیل منابع بدن مادر می‌شود. بارداری و شیردهی به انرژی زیادی نیاز دارند به این معنی که در دوران قحطی، مادران تازه زایمان کرده حتی انرژی کمتری برای حفظ عملکردهای بدنی خودشان دارند که از ابتلا به بیماری‌ها در سال‌های بعد جلوگیری می‌کند. به عبارت دیگر ممکن است در جوامعی که زنان فرزندان بیشتری به دنیا می‌آورند طبیعتا بین هر زایمان زمان بهبودی کافی نداشته باشند و این نیز به نوبه خود تأثیرات بر سلامت آن زنان را تشدید نماید. این یافته‌ها همچنین در زنانی که تعداد فرزندان بیشتری داشتند، بارزتر بود.
دهه‌هاست که دانشمندان تفاوت میان گونه‌هایی که عمر کوتاه‌تری دارند و فرزندان زیادی تولید می‌کنند، مانند موش‌ها و حشرات، و گونه‌هایی که عمر طولانی‌تر و فرزندان کمتری دارند، مانند فیل‌ها، نهنگ‌ها و انسان‌ها را بررسی می‌کنند. یکی از نظریه‌های مطرح این است که بدن انرژی را به جای ترمیم سلولی، صرف تولید مثل می‌کند و این چیزی است که به روند پیری کمک می‌کند. آیا زنان امروزی هم به همین شکل تحت تاثیر قرار می‌گیرند؟
در این زمینه همچنان به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما این یافته‌ها نشان می‌دهد که احتمالاً این الگوها در برخی نقاط جهان به طور مشابهی در حال وقوع است. در این زمینه، مطالعه فرضیه بارکر و همینطور یک مطالعه کوهورت گذشته نگر دیگر در مورد تأثیر مصرف شکر در روزهای نخست زندگی انسان (از لقاح تا دو سالگی) بر وضعیت سلامت در بزرگسالی جنبه های دیگری را نشان می دهد (برای دسترسی، اینجا و اینجا را کلیک کنید).
(این نوشته ویرایش و تلخیص شده است. برای مطالعۀ مفصل تر اینجا را کلیک کنید)
